شب بیست و هفتم ماه رمضان که شب از بین رفتن ابن ملجم مرادی –قاتل امام علی (علیه السللام ) – است مردم استهبان شادی می کردند و جشن میگرفتند و کله پاچه می خوردند و در همین شب تشتی پر از حنای خیس شده را به مسجد برده و به دستان خود حنا می بستند

در شب احیا ، کودکان و نوجوانانی که همراه با پدر و مادر خود یا همسالان خود به مسجدآمده اند ، هر کدامشان خوابش می برده است با نخ و سوزن لباس او را به قالی ، حصیر یا زیلوی مسجد می دوخته اند . او هنگام بیدار شدن ، قالی ، حصیر یا زیلوی مسجد را با خود بلند می کند و متوجه می شود او را دوخته اند نخ ها پاره می کنند و کودکان می خندند و به همین جهت است که کسی جرأت خوابیدن نمی کرده است.