در کنار خوراکهای بومی ، گیاهان داروئی محلی نیز مورد توجه مردم منطقه اند . این گیاهان اکثرا” در همین نواحی می رویند و به آسانی در دسترس مردم اند ، در اعتقادات بومی خوراکها دارای خاصیت های مختلف اند . بطوری که برخی طبیعت گرم دارند و برخی خنک یا سردند، خوراکها با طبیعت گرم نیرو بخش و داروئی          می باشند و هنگامی که خاصیت سردی در بدن رو به فزونی گذاشت باید مورد استفاده قرار گیرند . همچنین اگر با مصرف خوراکهائی با با طبیعت گرم بدن نیاز به مواد خنکی پیدا کرد باید از سردیها تغذیه شود. بنابراین گیاهان داروئی با تکیه بر این اعتقاد دسته بندی شده اند که برخی از آنها را نام می بریم سیاهدانه ، بابونه (بابینک) ، ملنگو ، خارشتر ، اوشن باریکو و …. که طبیعت گرم دارند و گیاهانی مانند خاکشیر ، مروکو ، پر سیوشان ، اکلیل الملک ( کلیلگ ملکو ) دارای طبیعت سرد هستند . برخی گیاهان چون بوته شیرین بیان که در منطقه به ” مهلک ” معروف است استفاده جلدی دارند و برخی مثل گیاه اسپند ( نوند ) بصورت بخور مورد استفاده قرار می گیرند .