در عصر حکومت زندیان ۱۱۵۰تا۱۲۰۰ه.ق شخصی به نام محمد بیگ ذوالقدر جهرمی به حکومت اصطهبانات گمارده شد. بعد از مرگ وی حکومت مرکزی فرزندش آقا علی اصطهباناتی را به این سمت برگزید. بزرگ ترین خانواده های اصطهبانات در این زمان (قرن دوازدهم) سلسله سادات حسینی، سلسله واعظها، خاندان ملاشاه علی و خانواده قاضی ها بودند. در این منطقه در این عصر به واسطه ی ویژگیهای عشایری دولت زندیه به خصوص ارتش عشایری و توجهشان به جنگهای پراکنده و مستمر چندان مورد توجه دولت قرار نگرفت مهم ترین حوادث تاریخی این دوره فتح اصطهبانات توسط لطفعلی خان زند بود که در اوایل ماه ربیع الاول (۱۲۰۸ه.ق) بدون نزاع و درگیری صورت پذیرفت.
در پی این جریان بود که محمد حسین قاجار و حاج ابراهیم کلانتر در راس سپاه اعزامی از تهران و نواحی شمالی ایران با سپاه لطفعلی خان در قلعه ی رونیز درگیر شدند. لطفعلی خان با تمام تلاشی که برای شکست سپاه مهاجم انجام داد اما کاری از پیش نبرد و مجبور شد به نی ریز و ابرقو عقب نشینی کند.