• امامزاده پیرمراد
یکی از اماکن مقدس و متبرکه شهر استهبان، امام زاده محمد بن علی ابراهیم بن موسی بن جعفر (ع) معروف به پیرمراد می‌باشد. این امام زاده در باختر استهبان و به فاصله ۱۰۰۰ قدمی از مرکز شهر استهبان واقع است پدر این امامزاده بزرگوار بنام ابراهیم مجاب در صحن شریف و مطهر مرقد امام حسین (ع) به خاک سپرده شده است امام زاده احمد ابن موسی شاه چراغ و حضرت علی ابن موسی الرضا المرتضی (علهما السلام ) نیز عموی بزرگوارشان هستند

یکی از اماکن مقدس و متبرکه شهر استهبان، امام زاده محمد بن علی ابراهیم بن موسی بن جعفر (ع) معروف به پیرمراد ( برالمراد = نیکوترین مراد دهنده ) می‌باشد. این امام زاده در باختر استهبان و به فاصله ۱۰۰۰ قدمی از مرکز شهر استهبان واقع است   پدر این امامزاده بزرگوار بنام ابراهیم مجاب در صحن شریف و مطهر مرقد امام حسین (ع) به خاک سپرده شده است امام زاده احمد ابن موسی شاه چراغ و حضرت علی ابن موسی الرضا المرتضی (علهما السلام ) نیز عموی بزرگوارشان هستند

بر اساس اطلاعات گذشتگان در ابتدا گنبد بسیار کوچک و گلی داشته که در اثر بارندگی شدید پیاپی هفت روزه و راه افتادن رودخانه پیرمراد ،آب از اطراف بقعه عبور می کرده ولی صدمه ای به قبر وارد نشده است پس از این واقعه مجددا” ( سال ۱۲۶۰ ق) بقعه و گنبد آن به همت حاج میرزا بابا ( ۱۲۰۰-۱۲۸۲ ق) فرزند حاج آقا محمد فرزند آقا علی فرزند محمد علی بیگ ذوالقدر جهرمی از سلسله خواجه ها که در زمان سلطنت زندیه به حکومت بلوک اصطهبانات منصوب گردیده بود مرمت و بازسازی و پس از چند سال دوباره گنبد و ایوانی که تزیین به کاشیکاری بود ساخته شد و در کتاب اقلیم پارس آمده است :

«بنای نسبتا” مجللی بنام امام زاده پیرمراد با گنبد کاشی سفید که مزین به نقوش طرح لوزی است در اصطهبانات وجود دارد دو مناره ی کوچک و ایوانی در جلو آن واقع و تا حدی به بقعه شاه چراغ شبات یافته ایت حوض درازی نیز در محور بقعه ساخته اند که بر زیبایی آن می افزاید .»

در این بارگاه بزرگانی همچون حاجی میرزا بابا نعیمی ، سید مسیح ساجدی ، جناب حسین مومن عالم ، ملا شاه محمد ، حاجی سید حسن معزی آرمیده اند .

در دوم مهر ماه سال ۱۳۶۲ خورشیدی جهت گسترش و احداث گنبد و بارگاه جدید قسمتی از ساختمان را با لودر خراب کردند و در ادامه در سال ۱۳۶۸ پس از ویرانی تدریجی ساختمان قبلی کلنگ احداث ساختمان جدید با زیربنایی به مساحت ۱۲۰۰ متر مربع ودر زمینی به مساحت ۶۰۰۰ متر مربع به زمین زده شد و شرکت سدیر تهران با طراحی و نظارت مهندس محمد علی مصدقی با مصالح امروزین شروع به کار کرد .

در حال حاضر ساختمان امام زاده دارای چهار رواق و یک مسجد بنام بانی مسجد اولیه حاج میرزا بابا جد اعلای خاندان سادات معزی بوده است محوطه ی داخل حرم ۱۴۴ متر مربع می باشد که دارای یک عرق چین که روی آن گنبد به ارتفاع تقریبی ۵/۲۸ و قطر ۱۳ متر می باشد . ضریح ان به عرض ۳ و طول ۴ متر و ارتفاع ۸۰/۲ متر توسط برادران نقره ساز پرورش اصفهان به مبلغ ۰۰۰/۴۰۰/۲ تومان در سال ۷۲-۷۱ ساخته شد و در سال ۱۳۷۳ نصب گردیده است

در سال ۱۳۷۳ خورشیدی نیز دو عدد گلدسته به بلندی تقریبی ۴۴ متر و قطر ۲ متر ازز آهن و آجر و سیمان ساخته شد که تزئینات آن بعمل آمده است هر گلدسته دارای ۹۶ پله تا سر یرج گلدسته و ۷ پله کوچکتر تا محوطه ی داخل برج می باشد.

در سال ۱۳۷۵ در ورودی طلا ساخت برادران پرورش اصفهان به مبلغ ۳ میلیون توان خریداری شد که تاکنون ۵ در منبت کاری شده با ابعاد ۲۰/۲ *۵/۳ و هر کدام به مبلغ تقریبی ۵/۲ میلیون تومان خریداری شده است .

• امامزاده سید شمس‌الدین

از دیگر امام زاده های مدفون در استهبان سید شمس الدین فرزند زید نوه ی اما سجاد (ع) می باشد که آرامگاه وی در خیابان امام زاده است . در سال های اخیر ساختمان قبلی آن ویران و بنای جدیدی در حال احداث است در سال ۱۳۸۳ ضریح طلاکاری شده بر آن نصب گردیده است .

• قبور سید کشفی
• آرامگاه شیخ علی نقی

در خیابان شهید فقیهی ( کمربندی) مقبره و گنبدی وجود دارد که متعلق به علی نقی است . شیخ علی فرزند محمد معروف به شیخ علی نقی اصطهباناتی در حدود سال ۱۰۵۰ ه ق (۱۰۱۹ خ) در استهبان فارس دیده به جهان گشود شیخ علی نقی در حدود ۷۶ سال عمر کرد و در زمان شاه عباس دوم ( ۱۰۵-۱۰۷۷ ) و شاه سلیمان ( ۱۰۷۷-۱۱۰۵) و شاه سلطان حسین صفوی ( ۱۱۰۵-۱۱۳۵) می زیسته است که با دوره هرج و مرج سیاسی و مذهبی مواجه بود .

• آرامگاه محمد شیرین مغربی

در استهبان آرامگاهی هست معروف به شیخ مغربی که هم اکنون در محوطه ی اداره آموزش و پرورش استهبان قرار دارد این آرامگاه زیبا و عارفانه به تقلید از آرامگاه شاعرهمیشه درخشان آسمان ادبیات ایران ( حافظ ) به وسیله مهندس صدر هاشمی (طراح ) و در اثر اقدامات اداره فرهنگ و ارشاد استهبان به شکل با شکوهی در سال ۱۳۳۷ خورشیدی ساخته شده است .

بر روی سنگ قبر غزلی نقش بسته و در حاشیه آن نوشته شده است :

«مولانا شیخ محمد شیرین مغربی از فحول موحدین که با شاهرخ ابن تیمور معاصر بوده و با کمال خجندی ملاقات نموده است . حضرت مولانا محمد شیرین مرید شیخ اسماعیل سمنانی و او مرید شیخ عبدالرحمان اسفراینی است که خرقه از جناب شیخ محی الدین اعرابی پوشیده و به طریق توحید کوشیده ، مولدش قریه ی نائین و عمرش ۶۰ سال و تاریخ وفاتش ۸۰۹ ه ق ( ۷۸۵ خ ) دیوانش مشهور و مغربی تخلصش بوده است .»