ارسال شده در بخش شهدای استهبان

وصیت نامه شهید عزیز احمد رضازاده

«اِناِللهْ وَ اِنْااِلیهِ راجِعونْ»
«اِنَّ اْللَّهَ لَهُ مُلْکُ اْلسَماواْتِ وَ اْلاَرْضِ یُحْیِ وَ یَمِیتُ وَ مَالَکُم مِّن دُونِ اْللَّهِ مِن وَلِیٍّ وَ لاَ نَصِیرٍ.»
خدا مالک زمین و آسمان‌ها است و او زنده کند و بمیراند و شما بندگان و همه‌ی جهانیان را جز خدا نگهدار و یاوری نخواهد بود. (سوره‌ی توبه، آیه‌ی۱۱۶)
سخنم را با درودی به حضرت مهدی(عج) و با سلامی به رهبر کبیر انقلاب این قلب تپنده‌ی مستضعفین جهان آغاز می کنم.
حال که با دلی پر از امید به خداوند متعال و چشم پوشیده از تمام چیزهای مادّی و دنیوی به جبهه رفته‌ام چند وصیتی دارم:
من کوچک‌تر از آن هستم که بخواهم به این ملّتی که از صدر اسلام بی‌سابقه بوده است، که امام می فرماید: احساس می کنم ملت الهی شده است، پیامی بدهم؛ به عنوان یک برادر کوچک و حقیر می گویم: ای مادران همه مثل مادر وهب جوان هایتان را به جبهه بفرستید، ای جوانان مبادا در غفلت بمیرید که عزیزان، شهدای ما با آگاهی شهید شدند، ای برادران سپاه و بسیج و دیگر عزیـزان، راه انقلاب را ادامـه دهید کـه تـداوم این راه پیـروزی کامـل اسـلام و شکست حتمی غاصبان و جلّادان عصر را به دنبال دارد. و شما را به خدا قسم در این جنگ ندای حسین زمان را لبیک گفته که امروز روز امتحان است.
پدر و مادر عزیزم امیدوارم که مرا ببخشید و برای من طلب مغفرت کنید و ای مادرم همچون مادران صدر اسلام صادر کننده‌ی فرهنگ شهادت طلبی بر امت حزب الله باش و از برادرانم می خواهم که مرا ببخشند و در این جنگ امام را یاری کنند.
وصیتی هم درباره‌ی خودم دارم که حتماً عمل کنید، مرا در هیچ کجا بسیج صدا نزنید، زیرا بسیجی‌ها آیه‌های قرآن هستند و عکسم را در هیج جا حتّی در سر قبرم هم نزنید و در پایان دعا برای امام عزیز از یاد نبرید.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

احمد رضازاده ۶۳/۳/۲۰