ارسال شده در بخش شهدای استهبان

وصیت نامه شهید عزیز ایوب خطبایی

به نام خدایی که آفریننده و برای آفریننده‌ای هم سرنوشت قرار می دهد و در بین آفریده هایش موجوداتی هم هستند و مقدّس ترین موجودات انسان می باشد و خدا به انسان عقـل و شعور داد تا با استفاده از عقل و شعورش راه خود را پیدا کند. کسانی بودند که راه خیر و نیکی پیش گرفتند و با استفاده از عقل و شعور به ره حق رسیدند و آن‌را پیمودند تا به خداوندگار خود رسیدند و آن‌ها کسانی بودند که از پیامبران به حق و پیروان آن‌ها تقلید کردند.

من بنده‌ی حقیر و کوچکی هستم که با زبانی عجز ]عاجز[ از درگاه پر عظمتش می خواهم که مرا به صراط مستقیم هدایت کند تا قدمی به غیر از او برندارم و به من توانایی دهد تا بتوانم در خدمت بندگانش استفاده کنم.

بار خدایا مدتی است که آرزوی شهادت دارم و یقین کرده‌ام که اگر در این راه قدم بگذارم راهی است صلاح به میل و بنابراین آن قدر از این راه می روم که یا شهید شوم و یا این‌که به رهبری اماممان و پیشوای بزرگمان امام خمینی به پیروزی نهایی که سرانجامش نجات مستضعفین جهان باشد بینجامد. این‌که خدمت پدر و مادرم وصیت خود را می نویسم؛ وصیتم این است که اگر من شهید شدم به هیچ وجه ناراحت نشوید بلکه خوشحال شوید و برای طول عمر رهبر دعا کنید و خداوند شاهد است که من فقط برای خشنودی او و برای رضای او قدم در این راه گذاشتم، بنابراین نمی بایست ناراحت شوید و در آخرین موضوع می گویم که از مال دنیا چیزی ندارم بجز چند جلد کتاب، که آن هم برای برادرم باشد. در این جا وصیت من تمام است.

خداوندا به رهبر عزیزمان طول عمر عنایت بفرما.آمین.                                                                                                                                      والسلام

ایوب خطبایی