ارسال شده در بخش شهدای استهبان

وصیت نامه شهید عزیز غلام رضا جوکار

 «وَ لا تَحْسَبَنَّ اْلَذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اْللَّهِ اَمْواتَاً بَلْ اَحْیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرزَقُونَ.

گمان نکنید که شهیدان مرده‌اند، بلکه آنان زنده‌اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند.‌    (قرآن کریم)

اینک در حالی وصیت‌نامه‌ی خود را شروع می کـنم که از تمام هستی خود گـذشته‌ام و اکنون برای یاری دین خدا به سوی کربلا حرکت می کنم تا این‌که‌ بتوانم با دیگر برادرانم برزمم و این ایران اسلامی و قانون خـدا را در تمام ممالک مستضعف و تحت سلطه، پیاده کنم ] کنیم[ و شرِّ تمام اجانب و ابرجنایتکاران را از سر دُول اسلامی رفع نماییم.

پدر و مادر عزیـز بدانید که این راهی که قــدم برداشته‌ام راه امـام حسین^(ع) است و راهیست که تمامی اولیای خاصّ خـدا برای آن کوشا بودند، راهیست که خودم شناختم و آن را تشخیص دادم و لباس شهـادت را بر تن پوشیـده‌ام و برای آزادی کـربلا و پیاده کردن دین اسلام راهی جبهه‌های حق علیه باطل شدم.

پدر و مادر عزیز دعا کنید تا امام زمان^(عج) مرا به غلامی خود و سرباز خود قبول کند تا شاید خداوند از سر تقصیرات و گناهانم بگذرد.

پدر و مادر، عزیز اگر من سعادت شهید شدن نصیبم شد، از برای من گریه نکنید بلکه به یاد غریبی حسین^(ع) گریه کنید که تک و تنها در صحرای کربلا به شهادت رسید. خدا را شکـر کـنید و سپاس او را به جـای آورید که پس از چندین سال زحمت، فرزند خود را با لباس مقدّس اسلام به جنگ فرستادید، زیرا این افتخاری بزرگ از برای شما و باعث خشنودی خدا و امام زمان^(عج) است و ایـن وعده‌ی الهی است زیـرا قیامتی در کـار  می باشد کـه همه به حساب خود خواهند رسید.

این دنیا مزرعه و کشتزاری بیش نیست، پس باید عزیزان من خود را آماده کنید تا فردا توشه‌ای داشته باشید تا در برابر خداوند یکتا روسیاه نباشید.

مگر می شود حسین زمان خود را تنها گذاشت؟ هیهات! پـدر جان، باید به یاری او برپا خـاست و تا آخرین قطره‌ی خونی که در رگ ماست به این رهبر عزیز کمک کرد.

پدر و مادر عزیزم نماز بخوانید و نماز خود را ترک نکنید و درباره‌ی خواندن آن کوتاهی نفرمایید و در موقع نماز امام را دعا کنید تا خداوند او را تا ظهور امام زمان^(عج) برای ما و ملت ایران نگه بدارد و رزمندگان را دعا کنید تا پیروز شوند و دعا کنید تا اسلام و مسلمین بر کفّار پیروز شوند زیرا این پیام شهدا می باشد.

پدر و مادر عزیز مرا حلال کنید و از کلیه‌ی اقوام وآشنایان و دوستان از برای من حلال بودی طلب کنید زیرا در فردای قیامت نمی توانم زیر دین آن‌ها باشم. شاید کسی از من ناراحت باشد و از من ناراحتی دیده باشد پس برایم حلالی طلب کنید و اگر شهادت نصیب من شد مرا در امامزاده ابراهیم، پهلوی پسر عمویم، محمود جوکار دفن نمایید.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهدار.

والسلام

۱۳۶۱/۶/۳۰