ارسال شده در بخش شهدای استهبان

وصیت نامه شهید عزیز سیّد عباس پرهیزگاری

خوشابه حال آنان‌که زندگی شان برای خدا و مرگشان در راه خداست، هم اکنون که عازم به خط مقدّم می باشم برخود لازم دانستم چند کلمه‌ای را به عنوان وصیت بنویسم.
برادران و خواهران شهید پرور، به والله هم اکنون که در اینجا نشسته‌ام و در حال وصیت کردن هستم از خوشحالی نمی دانم چه بگویم و چه بنویسم زیرا عشق حسین(ع) و نورالله آن‌قدر در دلم جریان پیدا کرده است، همانند مسافری که می خواهد به مسافرت برود و در آن‌جا کسی در انتظارش نشسته است، فقط از همشهریان خودم تقاضا می کنم که امام، امام، امام را تنها نگذارید.
اما وصیتی با مادر و پدر بزرگوارم؛ این مدت که در این دنیا بودم نتوانستم برای شما کار خیری انجام دهم مرا ببخشید و اما مادرم بعد از خداوند و اولیا شما مهربان‌ترین کسی بودی که زحمت مرا کشیدی امیدوارم کـه بتوانم در آن دنـیا جبـران این زحمت‌هایت را بکـنم و شما هم در آخرت در برابر حضرت فاطمه(س) سرفراز باشید و در آخر که منظورم از وصیت نوشتن همین جمله بود اینست که؛ مدت یک‌ماه روزه بدهکار هستم چون سال گذشته ماه مبارک رمضان آموزش بودم و گفتند که روزه نگیرید به این خاطر یک‌ ماه روزه برایم بگیرید و مدت یک‌ماه هم احتیاطاً نماز برایم بخوانید.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته ـ خداحافظ

سیّد عباس پرهیزگار ۶۲/۱۱/۲۷