از گذشته های بسیار دور مردم استهبان در کاشتن و برپایی درختان میوه دار و نگاهبانی آن تلاش وافری از خود نشان داده اند و بی مناسبت نبوده که به استهبان یعنی جایی که مردمانش به نگاهداری و نگهبانی از میوه های هسته دار اشتغال دارند نامور شده اند.در سال ۱۳۳۷ استهبان به صورت فرمانداری در آمد وبه تصویب نامه هیئت وزیران و پیشنهاد وزارت کشور در زمان نخست‌وزیری آموزگار که خود متولد این شهر است در تاریخ اول آبان ماه ۱۳۵۳ خورشیدی از اصطهبانات به استهبان تغییر نام یافت .( سابُنات ) نام محلی استهبان است ، استهبان به نامهای دیگری مانند اصبهبذات؛ اصطبهان؛ اصطهبانات؛ استنبات ،سَوُنات ، صابونات و استهبان خوانده شده است.استهبان دارای محلات قدیمی کزمان ، تیرونجان ،اهر ،میری ، کوچه شاه ، پنار ، خلوت ، انارستان است.
در واقع کمابیش در منابع متعدد تاریخی و جغرافیایی نامی از سرزمین استهبان آورده شده‌است، فارسنامه ناصری گوید که نام این شهر استهبانات بوده که پس از استیلای عرب به اصطهبانات تغییر یافته‌است حدودالعالم با استناد از المسالک و الممالک اصطخری شهر را اصطهبان و همچنین اصطهجان می‌نامد، ابن بلخی در فارسنامه خود به اصطهبان اشاره دارد ولی نزههالقلوب آن را اصطهبانان ذکر می‌کند، ابن حوقل و مقدسی نیز در کتب خود اصطهبانات را آورده‌اند.
منابع فوق حاکی است که در طول ده سده شکل بیانی آن ثابت مانده و فقط از لحاظ نوشتن دچار تغییری جزئی گردیده‌است، این امر نشان می‌دهد در طول سال‌های بسیار اصالت این واژه حفظ شده و تغییر نکرده‌است.
مردم این شهر، استهبان را صابونات نیز می‌نامند.