از دیگر مظاهر سنتی این شهر تنوع خوردنیهای بومی آن است . همانگونه که در بخش جغرافیای استهبان گفته شد از یک طرف کمبود مراتع باعث محدودیت دامپروری و در نتیجه کمی مواد گوشتی شده و از طرف دیگر توجه به کشاورزی و باغداری تولید محصولاتی مانند انار ، انگور ، غله ، حبوبات و … را فراوان کرده بود . بر همین اساس نظام تغذیه ای منطقه از گذشته دور با توجه به این شرایط به گونه ای تنظیم شده بود تا از امکانات موجود در تهیه متنوعترین خوراکها استفاده شود . بنابراین انواع آش ها ، آبگوشت ها ، تلیت ها (ترید) حلواجات و شیرینی های محلی و خوراکی های سرد در میان غذاهای بومی منطقه قابل توجه اند .

آش کشک ، آش اوغوره ، آش بادنجوبا ، آش سبزی ، آش ماست ، آش اوانار ، اوگوشت کلم ، اوگوشت به ، یخنی ، شیر برنج ، کوفته آلو ، شوربا ، دمپز ، پاچه پلو ، تلیت اوباقلا ، تلیت او بابینک ، تلیت کله جوش قره ، تلیت کله جوش رُب از جمله خوراکهای گرم و پختنی هستند .

تلیت کشک و کنجد ، تلیت اوانار و بنه ، تلیت اوغوره و گردو، تلیت ماست و جاشیر ، ارده و شیره و لور از خوراکهای سرد شهرستان هستند . در این شهر نان در میان خوردنیها جایگاه خاصی دارد و بر همین اساس به اشکال مختلف و با نامهای متفاوت مورد استفاده اهالی آن است ، نون خانه ای که به نان تیری هم مشهور است ، نون زردو که بر خمیر آن آن زردچوبه و کنجد و خشخاش و شنبلیله پاشیده و بعد طبخ می شود ، نون لمو که کلف تر و کوچکتر از نان تیری است  گرده اسفناجی ، نون جو (سپل) ، نون ذرت ( سوله ) از این جمله اند .

 از شیرینی های محلی نون شیرینی که خمیر آن از آرد گندم ، شیر و شکر درست شده در اوایل عید نوروز پخته می شود . این نان را همچون نان تیری بر روی تابه با شعله آتش می پزند . نون فسی ( فسائی ) ، حاجی بادام ، کلوچه ، کماج ، رنگینک ، سمنی (سمنو) ، حلوای گل زرد ، آش شله زرد و بیوتو از دیگر شیرینی های محلی اند .